سناریو، به معنای پیش بینی توصیفی از تصاویر نسبتاً عادی از زمان حال در آینده نیست. همچنین به معنی چشمانداز، یعنی آیندهای مطلوب نیز نمیباشد. سناریو، پاسخی مناسب به این سؤال است که: چه اتفاقی ممکن است بیافتد؟ یا چه اتفاقی میافتد اگر…؟ بنابراین سناریو، پیش بینی و چشم انداز نیست، چه این دو تمایل دارند خطرات را پنهان سازند. برعکس، سناریو مدیریت ریسک و مخاطره را ممکن میسازد. همچنین روشن است که طراحی سناریو، فقط سناریونویسی نبوده و چیزی فراتر از آن است، فعالیتی که بیشتر با برنامه ریزی راهبردی ارتباط دارد همه ما، با سناریوهایی سروکار داریم. ذهن های سالم همیشه سناریوهایی برای آینده نزدیک خلق میکنند. ذهن، پیش اندیشی میکند و اطلاعات در مورد آنچه در آینده اتفاق خواهد افتاد را پردازش می نماید. تمامی موجودات زنده، مانند انسان و سازمانها، احتیاج به سیستم بازخوردی فعال دارند تا به آنها امکان اطلاع از اتفاقات را بدهد. ما باید ازآنچه انجام داده ایم، درس بگیریم؛ اما برای اینکه بدانیم کدام راه را انتخاب کنیم، به اطلاعاتی در مورد آینده نیاز داریم.
